Pani Jadzia

  Kobieta z klasą .

                                         

"Pani Jadzia to kobieta z klasą" powiedziała moja córka, gdy zaczęłyśmy wspominać zmarłą,
w ubiegłym tygodniu, sąsiadkę.

"Kobieta z klasą" tzn. taka, która wie, jak zachować się i jak prezentować się zewnętrznie, 

żadnych wulgaryzmów w mowie, w pozie i w stroju... Kobieta kulturalna, elegancka i zadbana bez kiczu w makijażu i ubraniu... Wykwintnie, dwornie, grzecznie, kurtuazyjnie

także reprezentacyjnie i po królewsku z szerokim gestem, utrzymująca określony  poziom osobisty

i  miejsca zamieszkania. Podobało mi się Jej gustownie urządzone mieszkanie.... 

Taka właśnie była p. Jadzia - szlachetna, miła, imponująca, serdeczna i zawsze elegancka. 

Ubierała się z wyszukaną starannością - twarzowe ubrania i porządne buty. 

Chodziła pewnym krokiem, budząc zazdrość u niektórych kobiet, które uważały, 

że "wysoko się nosi i jest zarozumiała", a wcale tak nie było, po prostu to była wytworna 

i dobra niewiasta. Potrafiła dobrami doczesnymi dzielić się z innymi. 

Pamiętam, jakie wrażenie na mnie zrobiła, gdy była pierwszy raz u mnie na imieninowym przyjęciu. Najstarsza z nas i najbardziej kunsztowna. Na oryginalnej bluzce miała  sięgający do pasa, długi, srebrny łańcuch z unikalnym medalionem, wyglądała jak  dama z portretu... 

Szanowałam ją za Jej dobre serce i za sposób bycia. Nie plotkowała, nie obmawiała. 

Ostatnie lata nie szczędziły Jej cierpień... Odeszła w wieku 93. lat. 

Dzisiaj był Jej pogrzeb. Najpierw Msza św. w katedrze, potem pożegnanie w kaplicy na cmentarzu... Smutno mi z tego powodu, mimo że mam nadzieję, że jest już w lepszym świecie...

Niech spoczywa w spokoju!

PS. Wierzących proszę o modlitwę w intencji p. Jadzi.