Gwiazdy na niebie i kamienie na ziemi

Wymyślam szablony do tego blogu i jak dotąd żaden mi się nie podoba... 

Kolacja przedłużyła się, bo miałam towarzystwo ... Przy okazji obejrzałam film.

 z nowej teczki ...

***

idę

patrzę

ciągle idę

rozglądam się  

zatrzymuję się

kontempluję

i znowu idę 

dalej i dalej 

przed siebie

może znajdę

czego szukam

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Na niebie gwiazdy. Na ziemi kamienie. Jedno drugiemu nie wchodzi w drogę. Inaczej z ludźmi. Cały czas zachodzą sobie drogę... Może nie wszyscy, większość jednak tak. 

Nic takiego gdy to wchodzenie w drogę nie powoduje jakiegoś zamętu, gorzej gdy odwrotnie. Ograniczyłam odwiedzanie blogów i wpisywanie się w komentarzach, 

w społecznościowych portalach jestem sporadycznie. Nie ma sensu w przestrzeni internetowej kontaktować się ze wszystkimi, bo to różnie się kończy i zabiera możliwości częstszego spotykania się 

z konkretnymi osobami w realu, czego nie chcę  zaprzepaścić ... To temat na dłuższy wywód...  Ostatnio wypowiadałam się 

w komentarzach,w blogu pewnego ateisty. Nie zabrałabym głosu, gdyby nie lekceważące 

i bluźniercze określanie  Boga, 

i Eucharystii. To mnie nie zgorszyło, ale zabolało i zasmuciło. 

Jako dowód dowodzenie  Autora - 

" „… Każdemu wolno zachowywać się w dowolnie idiotyczny sposób, można jeść wafel twierdząc, że to najprawdziwsza jezusina (mięso denata zaszlachtowanego ok. 2 tysiące lat temu, niejakiego Jezusa z Nazaretu), można jeść spaghetti w durszlaku na głowie twierdząc, że to istota Latającego Potwora Spaghetti- Wielkiego Wszechwiedzącego Nieomylnego Węglowodanowego Bytu. Pozwolisz jednak, że ja pozostanę przy prostej zasadzie: Jeśli coś wygląda jak wafel, smakuje jak wafel, waży tyle co wafel, pozostałe właściwości ma jak wafel, to nie daj się nabrać! To jest wafel!…” 

Czy takie wypowiedzi  są stosowne? Ranią katolików, którzy w oczach ateistów, są najczęściej ludźmi prymitywnymi, zaściankowymi, ciemnymi i zmanipulowanymi przez duchowieństwo, także, tacy właśnie są, poprzez lata trwania w pojmowaniu fałszywej rzeczywistości.  Przykro, że niektórzy tak postrzegają. Podważanie wartości uniwersalnych, ważnych dla określonej grupy osób, przedstawianie ich jako absurdalne wymysły niewydarzonych osobników opętanych przez niewiedzę, czym jest, jeśli nie walką z wierzącymi? Pod pokrywką swobodnego wyrażania własnego poglądu garnek pełen śmietnikowych lanspudernic i nie tylko... Jaka z tego może być zupa? Co najwyżej pomyje...  Przytoczony wyżej cytat to klasyczny przykład nietaktu, bezsilności 

i nienawiści, bo czy nienawiścią nie jest takie określanie Boga w Najświętszym Sakramencie i Jego Bytu jako koniecznego 

i absolutnego, a tych, którzy przyjmują Komunię Św. traktować jak idiotów ? 

Można nie rozumieć natury Boga, ale żeby Stwórcę i Jego wyznawców  wyśmiewać w tak prymitywny sposób, to zakrawa na herezję najgorszego gatunku. To taki, szczególny, ateistyczny hejt. 

Przyjmuję do wiadomości, że są ateiści. 

Nie wierzą w Boga z różnych powodów. To ich wybór i sprawa. Nie zniechęcam nikogo 

z nich do zmiany takiej postawy, wylewając na nich niestworzone rzeczy i obelgi, co najwyżej przekonuję do swoich racji. Publicznie ich nie degraduję, ani  nie opluwam, ani też nie ośmieszam z tego powodu, że są niewierzącymi nieudacznikami czy idiotami,  nie kpię  z ich zwyczajów czy symboli, nie zgadzam się z ich postawą, prześmiewczo i obraźliwie nie wytykam 

w sposób wulgarny tej  obcej mi kulturowo 

i zwyczajowo takiej woli wyboru . 

Przy okazji, ateistów zachęcam do przeczytania - "Eucharystii z perspektywy ignacjańskiej" Stanisława Łucarza SJ, www.mateusz.pl

Spekulować można w każdym kierunku, jednak spekulacja spekulacji nierówna, Doświadczenie zmysłowe ma się do oczywistości tak jak matematyczna dedukcja, umysł radzi sobie ze związkami matematycznymi jak oko postrzegające pomiary jakiegoś przyrządu. 

Wierzący patrzy całościowo a ateista jedynie przez pryzmat empiryczny, więc jego punkt widzenia jest o wiele uboższy. 

Współczesna nauka często obfituje 

w tendencje wykluczające inne metody poznawania rzeczywistości, co sprzyja ateizmowi.Z taką nauką tak jak z lekami..., pomagają na jedno, a uszkadzają wiele 

( patrz ulotki).  Filozofia sprowadzona zostaje do metodologii nauk. Zagorzali ateiści usiłują wywierać presję psychologiczną (ze mną  to nieskuteczne, odporna jestem na takie zapędy...). Racjonalizm traci na wiarygodności, gdy tak bezwzględnie dyskryminuje inne hipotezy, o czym nie można mówić w sensie empirycznym, o tym należy milczeć (Wittgenstein),  milczenie bywa zgodą na pewne treści, więc milczeć w tej kwestii nie będę, nie chcę też nikogo urazić bez względu na to, co mu odpowiada a mi akurat nie.  Niech każdy pozostaje przy swoim bez osobistych natręctw i niechęci do innych oraz ich odmiennych poglądów.  Cdn.