CAŁA W NIEBIESKIM NIEBYCIE ab ovo: ... i zagrają Mu surmy zbrojne...

Na obrazku umieściłam foto z internetu, przy trumnie - żona i córki...

...

Pogrzeby są nieuniknione... Tak jak wszystko inne w życiu są różne. Od noża giną codziennie ludzie. Nie o wszystkich jednak tak głośno jak

o śmierci Pawła Adamowicza, cóż nie każdy jest prezydentem... Huczne widowiska nie każdemu pisane... Uroczystości pogrzebowe pełne ludzi

i takie, w których uczestniczy tylko garstka żałobników.

To jak w wierszu Marii Konopnickiej - "A jak poszedł król na wojnę..."

Tak jest, że biednemu i nieznanemu wiatr w oczy dmucha. Już odezwały się głosy niezadowolenia, że z takim przepychem chowają prezydenta miasta... Zawiść odzywa się nawet w najbardziej nieodpowiednim momencie... Czego tu zazdrościć? Co z tego jak i tak wszystkich przysypie piach... Ludzie przeważnie są tam, gdzie bogactwo, gdzie znani albo gdzie ofiary losu..., reagują na określone wydarzenia. Zrozumiałe są uroczyste manifestacje żałobne w takich przypadkach jak ten z Gdańska. Prezydent Gdańska odszedł do wieczności w szczególnych okolicznościach krótko po objęciu ważnego stanowiska. Zginął od uderzeń nożownika, w czasie gdy Polacy cieszyli się z udanej akcji WOŚP... Irracjonalna śmierć... Bezsensowna. Trudna do przyjęcia i zrozumienia. Jak czują się Rodzice, Małżonka i Dzieci w obliczu tej, tak okrutnej i zbytecznej śmierci, może to w niej, tej strasznej

i niespodziewanej, ukrywa się przesłanie miłości, może to podpowiedź, by ludzie przebudzili się z letargu nienawiści? Obywatele, licznie uczestnicząc w pożegnaniu prezydenta Pawła Adamowicza, wyrażają protest przeciwko szerzącej się nienawiści w narodzie i bardzo dobrze, że okazują tyle serca Zmarłemu, szczególnie gdańszczanie, którzy bardzo kochali swego prezydenta. Taka niesprawiedliwa, wywołująca społeczny sprzeciw, śmierć, powinna być nagłośniona, szczególnie gdy ma charakter męczeństwa.