Ludzie i ludziska, o mowie cz.2

"Niby o czymś wiemy, a wpadamy w pułapkę swojej paplaniny, która przypomina papkę z przeróżnymi składnikami i wtedy odzywa się ALARM - po co mi to było, bo rzekomo dobrzy znajomi okazali się zupełnie kimś innym, niż się prezentowali, cóż mądry Polak po szkodzie. Więcej na ten temat w kolejnym wpisie." Ten cytat to zakończenie mojego ostatniego tekstu, zgodnie z obietnicą kontynuuję rozważanie. ... Miałam już sporą ilość dalszego rozważania o mowie, o jej rodzajach i nagle wszystko mi zginęło, ostatnio pojawiają się dziwne utrudnienia w moim komputerze, ma kilka miesięcy, więc powinien być sprawny, może jakiś wirus się zadomowił? ...  Mowa służy komunikacji, od rozmówcy zależy, jaką ma wymowę i jakość. Są różne rodzaje mowy: literacka, ogólnonarodowa, medialna, niezależna, zależna, pozornie zależna, werbalna i niewerbalna, konkretna, kulturalna, mądra, poprawna, klarowna, wyrazista, przekonująca, zagmatwana, oszukańcza, głupia, złośliwa,brzydka, wulgarna, potoczna, gwara, grypsera, etc.  Jaką mową posługujemy się, takimi jesteśmy. Ze smutkiem wyznaję, że wśród społeczeństwa rozpanoszyła się mowa nienawiści. Oczywiście nie dotyczy to wszystkich, lecz przerażenie mnie ogarnia, gdy czytam komentarze przeciwników politycznych, wtedy cała prawda wychodzi, jakim i kto językiem się posługuje. Wydaje się, że ktoś, kto ukończył studia, powinien wyrażać siebie poprzez poprawny i kulturalny język, nic jednak bardziej mylnego, często ten ktoś używa takiego wulgarnego i judzącego języka, że włosy się jeżą. Mogę odpuścić taką złą mowę człowiekowi, który nie ukończył szkół ale nie temu, który uważa się za kogoś lepszego, bo ma średnie czy wyższe wykształcenie. Co z tego, że ma jakąś tam wiedzę, takie czy inne fakultety, gdy często do pięt nie dorasta temu niewykształconemu. Mądrość i kulturę się ma albo wcale i zależy to od wielu czynników. Mądrości się nie nabędzie, kultury można się nauczyć, a nie udawać, że się ją ma, bo dziury się nie zakryje.  Prawie każdemu zdarzy się niecenzuralne słowo, mi też, teraz częściej, niż dawniej, dawniej to nawet nie...,   wyrwie się takie, gdy nerwy puszczą z jakiegoś powodu - coś spadnie, a tu kręgosłup nie pozwala się schylić, bo nieziemsko boli, więc coś się tam mimo woli wymsknie,  wtedy sama do siebie mówię - "szczyt wszystkiego tak się wyrażać..." i czuję zawstydzenie, rozumiem, że w pewnych okolicznościach przeklinanie jest wytłumaczalne, lecz żeby używać tego jako przerywnika, w połączeniu z jadem sarkazmu, w mowie czy w komentarzach, zwłaszcza w publicznych wystąpieniach, to nie tylko rażące, gorszące, niesmaczne, głównie karygodne, bo jaki to przykład dla młodych? Posłanka, poseł, ważna osobistość wyzywają od różnych, przeklinają to i przekleństwa oraz bluzgi, złorzeczenia, lekceważenie, poniżanie, mają się dobrze na forach publicznych, bo niby jednym wolno a drugim to nie? Coraz mniej wzorców dobrego zachowania, coraz więcej rozpuszczonej gawiedzi. Miałam zamiar podać przykłady odzywek osobników z tzw., wyższej sfery, lecz zrezygnowałam, kto śledzi media, ten wie, kto w orkiestrze fałszuje...Ohydna, haniebna mowa nikomu uroku nie doda. Nie wszystkich daje się ogarnąć językiem miłości, ale przynajmniej próbujmy przemawiać bez zbytecznej złości, traktujmy innych z dozą wyrozumiałości i dbajmy o nasz rodzimy język, który niech będzie tak piękny jak kwiaty a nie jak chwasty.